Half juni was het dan eindelijk zo ver: de grote vakantie. We hadden een caravan gekocht en na twee keer kort proefcamperen zou dit de eerste grote vakantie worden. Ons doel was Duitsland en het zou een rondreis worden. We hadden onze reis afgestemd op de evenementen die we zouden bezoeken en we kwamen toevallig terecht in gebieden waar je ook heerlijk kon wandelen. Duitsland, land van de Frei Körper Kultur, en mooie wandelgebieden. Één en één is twee. Een prima gelegenheid om, na de twee korte blote wandelingen vorig jaar, het naturistisch wandelen verder te ontdekken.
Onze eerste camping was camping Wolfsmühle in Friedland, vlakbij Lahnstein en Koblenz. Niet ver van de camping begon een wandelgebied en met Komoot plande ik een route door dit gebied. Je moet klein beginnen, dus iets van 4 tot 5 kilometer leek me wel genoeg voor de eerste keer. Toen ik de volgende dag weer eens vroeg wakker werd, ging ik na een toiletbezoek niet meer terug naar bed, maar trok ik mijn wandelschoenen en korte joggingbroek aan en stopte ik de selfiestick, iets tegen de muggen en een fles water in mijn rugtas. Klaar om te vertrekken.
De camping ligt aan de oever van de rivier de Lahn en van daaruit loopt de weg omhoog, over het spoor en dan nog verder omhoog door het dorp zelf. Ongeveer 850 meter vanaf de camping is een klein bospaadje naar rechts. Nu weet ik dat men in Duitsland over het algemeen niet moeilijk doet over FKK, maar het leek me toch wel verstandig om de kleding nog even aan te houden tot het bospad. Toen ik dat bereikt had en ik uit het directe zicht verdwenen was, trok ik de joggingbroek meteen uit en vervolgde ik de tocht naturistisch.
Ik was even vergeten hoe bevrijdend dat moment van ontkleden in de vrije natuur is. Mijn laatste naturistische wandeling was tenslotte al een hele tijd geleden. Toch voelde ik mij direct weer 100% op mijn gemak. De wetenschap dat men in Duitsland toch iets ruimdenkender is dan in Nederland droeg hier waarschijnlijk ook wel aan bij.
Na het eerste stuk flink klimmen kwam ik bij een bankje. Ik begin altijd veel te snel, dus dat was een goed moment om even weer op adem te komen. Bovendien had ik gemerkt dat ik niet de enige was in het bos. Ik werd vergezeld door een keur aan vliegende, en vooral stekende, insecten. Hoewel ik niet van al die rommel op mijn huid houd, smeerde ik me toch maar even in om die beestjes wat op afstand te houden. Na een slokje water ging het weer door. Het stijgingspercentage van 6% of meer hield nog even aan. Flink klimmen dus, maar de omgeving was prachtig. Even verderop werden mijn inspanningen beloond met een prachtig doorkijkje en uitzicht op de rivier de Lahn.
Nagenietend van het mooie uitzicht en de heerlijke ochtend wandelde ik verder. Even verderop zou volgens Komoot een bezienswaardigheid zijn dus ik besloot even van mijn route af te wijken en een klein stukje door te lopen. De bezienswaardigheid blijkt een soort fonteintje te zijn. Een bron in het bos waar continue een straaltje water uit stroomt. Geen idee of het drinkbaar zou zijn, dus ik waagde me er maar niet aan. Beter nog even iets drinken uit de fles die ik had meegebracht.
Terug naar de oorspronkelijke route maar weer. Toen ik aankwam bij de splitsing waar ik zojuist rechtdoor was gegaan, ging ik nu linksaf. Het pad slingerde zich min of meer door het bos en liep nog veel meer omhoog. Op een gegeven moment kwam ik bij een plek waar het bos minder dicht was en de zon vrij spel had. Een goed moment om weer even te pauzeren en in alle rust en vrijheid te genieten van de zon op mijn blote huid.
Nadat ik even had gezeten, zette ik mijn wandeling weer voort. Het pad bleef maar klimmen, tot ik aankwam bij een punt met weer een prachtig uitzicht op het dal en zelfs een uitkijkplatform met een bankje om even plaats te nemen en wat te drinken.
Uiteindelijk besloot ik nog even wat af te wijken van de route die ik had gepland. Verderop zou ook nog iets leuks moeten staan. Een drakenbank. Toen ik de weg in die richting vervolgde, kwam ik in een heerlijk open gebied terecht. Bij de drakenbank ging ik nog even rechtsaf om wat door te lopen over de open vlakte.
De tijd tikte ook door, dus het werd tijd om terug te keren naar de camping. Op mijn gemak liep ik terug naar de drakenbank ging linksaf, terug naar het uitkijkplatform. De weg rechtdoor, terug naar het dorp, was één lang, bijna recht pad en omdat het eerst flink omhoog ging, was het nu inhouden omdat het zo steil omlaag ging. Even liep ik nog de juiste afslag voorbij en strandde bij een hek, maar toen ik uiteindelijk weer bij de bebouwing kwam, trok ik met een voldaan gevoel mijn joggingbroek weer aan wandelde door naar de caravan. Manlief was nog niet wakker en voor de caravan ging ik in mijn stoel nog even zitten nagenieten van mijn eerste echt lange naturistische wandeling.
Hier nog even de route die ik heb gewandeld.
Heb je zin om te reageren op dit verhaal? Laat dan hieronder een reactie achter.
Reacties
Een reactie posten