Wat is er toch mis met blote huid?
Die vraag stel ik mezelf de laatste tijd wel vaker. En waarom? Nou, simpelweg door de ervaringen die ik het afgelopen jaar heb gehad. Het zijn allemaal geen levensbedreigende situaties, dus u zou kunnen denken: waar maak je je druk over? Het zijn wel situaties waarin mensen hun eigen normen en waarden en comfort op meer waarde schatten dan de mijne en daar zit wat mij betreft het probleem.
Ik ben iemand die graag fietst en als het maar even kan, dan doe ik dat bij voorkeur in een korte fietsbroek en verder niets. Het is gewoon heel prettig om de wind en de zon op je blote huid te voelen. Bovendien reguleert het mijn lichaamstemperatuur veel beter, zodat ik niet hopeloos bezweet op mijn bestemming aankom. Ik voel me er dus fijn en comfortabel bij. Een heel enkele keer gaat ook het laatste kledingstuk uit, maar dat doe ik uitsluitend op plekken die daarvoor geschikt zijn en waar ik geen of weinig andere mensen kan verwachten. We hebben in Nederland tenslotte artikel 430a dat naaktrecreatie reguleert en daar houd ik me (meestal) aan.
Een groot deel van het jaar fiets ik dus alleen in een fietsbroek. Dat doe ik om van A naar B te komen of gewoon voor mijn plezier. Tijdens mijn fietstochten kan ik enorm genieten van de wereld om me heen. Dat prachtige duingebied, een buizerd die plotseling een duikvlucht maakt om zijn prooi te vangen, de opkomende zon boven het polderlandschap of het feit dat ik op de fiets een lange file van auto's voorbij rijd en eerder op mijn bestemming kom dan de bestuurders in die auto's. Kortom, niets bijzonders, ik ben gewoon lekker mezelf en doe zeker geen gekke of ontoelaatbare dingen, waardoor een ander zich beledigd, bezwaard of onveilig zou moeten voelen.
Het gebeurt beslist niet elke dag, maar wel vaker dan me lief is, dat er toch mensen zijn die hier blijkbaar niet mee om kunnen gaan en dat aan mij moeten laten merken. Voorbijrijdende auto's waarvan de bestuurder het nodig vindt om naar mij te toeteren. Voorbijrijdende auto's waarin de bijrijder het nodig vindt om het raampje open te draaien en naar mij dingen te roepen of passerende fietsers die roepen: "Trek eens wat aan gek!", als ik voor een stoplicht sta te wachten.
Afgelopen zomer fiets ik op Texel van de veerhaven naar Den Burg. Zoals wel vaker in de zomer, komt er een lange rij auto's van de boot en dan rijdt het niet zo heel snel op de Pontweg. Op een gegeven moment word ik heel langzaam ingehaald door een witte Renault met daarin vier mensen. Als de auto naast me is, zie ik het achterste raampje opengaan en een van de inzittenden op de achterbank steekt zijn hoofd uit het raam en begint van alles naar me te roepen. Nu hoor ik niet zo heel veel met de wind op de oren, dus wat hij precies riep weet ik niet, maar de opmerking viel duidelijk wel in de smaak bij zijn medepassagiers.
Zoals altijd fiets ik dan stoïcijns door en schenk er geen aandacht aan. De auto rijdt door, maar moet later weer inhouden voor een kruising. Ik kom weer dichterbij en zodra ik binnen het gezichtsveld van de witte Renault kom, zie ik het raampje alweer opengaan. Jammer voor de persoon in kwestie, want de auto kan alweer doorrijden voordat ik er ben. Dit ritueel herhaalt zich nog twee keer voordat ik bij Den Burg aankom. Ik rijd door naar de camping en de witte Renault slaat rechtsaf Den Burg in.
Ik noemde het al eerder, het zijn allemaal geen levensbedreigende zaken, maar zo af en toe frustreert het me wel. Zelf houd ik niet zo van witte Renaults, sterker nog, ik kan ze niet luchten of zien. Nu kan ik voor mijn eigen comfort proberen alle witte Renaults van de weg te krijgen of op zijn minst alle bestuurders ervan aan te spreken. Het is toch veel makkelijker om gewoon even de andere kant op te kijken als je het niet wilt zien. Die keuze heb je namelijk ook en daarmee laat je ook zien dat je respect hebt voor de ander, ook al is zijn/haar levenswijze niet de jouwe. Leven en laten leven! Laat elkaar in de waarde en heb respect voor elkaar. Alleen dan kunnen we op een leuke manier met elkaar samenleven.
Reacties
Een reactie posten