Als je het eenmaal hebt geprobeerd, wil je het vaker doen. Dat is dus ook mijn ervaring met naturistisch wandelen. Na mijn eerste, hele korte wandeling bij het Dijkgatbos had ik de smaak te pakken. Het ervaren van de vrijheid van naakt in de natuur zijn is echt geweldig, maar in september begint het toch altijd alweer wat killer te worden. Niet altijd meer geschikt voor een blote wandeling.
Een week na mijn eerste wandeling had mijn man een ochtenddienst. Aangezien het zondag was, had ik vrij en ik besloot met hem mee te fietsen naar zijn werk en dan verder te gaan voor een tochtje door de Noordkop. Het was nog voor half 7 toen we vertrokken en redelijk fris. Als ik manlief heb afgezet op zijn werk fiets ik door naar het begin van de Westfriese Dijk bij Schagerbrug. Hier heb ik al vaker gefietst en op dit uur op zondagochtend weet ik dat de kans dat ik iemand tegenkom heel klein. Zodra ik op de dijk fiets, stop ik even om mijn fietsbroek uit te trekken en naakt leg ik de 9,5 kilometer naar Krabbendam af. Het blijft wat mistig en fris, maar door het fietsen heb ik het zeker niet koud.
Bij Krabbendam trek ik mijn fietsbroek weer aan. Vanaf daar gaat het voorlopig door bewoond gebied, om via Schoorl en Groet in het duingebied te komen. Het is inmiddels kwart voor acht. De zon wint het steeds meer van de mist en de temperatuur loopt langzaam op. In de luwte van het bos is het zelfs al aangenaam te noemen.
Ook nu is het geen hele lange wandeling, maar de omgeving is prachtig en ik neem alle tijd om deze op me in te laten werken. Als ik weer aankom bij mijn fiets trek ik mijn fietsbroek weer aan en stap op om mijn rondje af te maken. Snel naar huis voor koffie en een relaxte zondag
Reacties
Een reactie posten